dag 13 : Labouheyre – Oleron (135 km)

Bij aankomst in Oleron waren we allang weer vergeten hoe de dag was gestart. Na een avond en nacht van regen, zijn we namelijk ook in de regen gestart. Maar al snel mochten de regenhesjes uit en nog voor Dax (na 40 km) waren we alweer een beetje opgedroogd. De route tot Dax was een verlengstuk van gisteren. Lange vlakke wegen omzoomd met productiebos. Niet veel aan dus, maar na de koffie in Dax werd het snel beter. We gingen klimmen en kwamen in een veel mooiere omgeving te fietsen. De stop was in Peyrehorade, waar Kees een grote lege parkeerplaats had gevonden en de Ford mooi in het midden had geparkeerd. We bleken een bezienswaardigheid en zelfs de Gendarmerie reed even langs, knikte vriendelijk en liet ons genieten van een lekker zoet broodje van Kees. Nog even droge sokken en daarna hervatten we de rit en reden we de streek “Pyrénées-Atlantiques” binnen. We reden door Sauveterre-de Béarn, een schilderachtig dorpje met dito uitzicht over de rivier “Gave d’Oleron”, die deze dag vanwege de recente onweersbuien i.p.v helder blauw, okerbruin kleurt. Een vriendelijke jongedame (Audrey) was haar lunch aan het nuttigen en vertelde ons de historie over de beroemde “pont de la legende” die in deze plaats te bewonderen is. Na deze gemoedelijke rustplaats, vervolgde onze route zich over mooie rustige wegen met zo nu en dan een steile klim. Op 20 km ten noorden van onze eindbestemming Oleron doemden de Pyreneeën op aan de horizon. Het zien van de enorme bergen die als mastodonten hun kop in de wolken steken leek ons extra energie te geven. Daar móet je naar toe fietsen, alsof er een magnetisch veld je er naar toe trekt. Bij aankomst in mooi Oleron kun je niet meer om die bergen heen. Daar gaan we morgen naar toe!